با وجود جنجالهای موجود، آمریکا همچنان به اقدامات غیر بشری خود در خصوص مظنونان به اقدامات تروریستی ادامه داده و آنها را به پایگاههای نظامی خود منتقل کرده و شکنجه میکنند.
در طول دو دهه گذشته زندان گوانتانامو یکی از محوریترین مباحث جنجالی بوده است. این زندان یکی از اصلی ترین نمادهای نقض حقوق بشر توسط آمریکا به نام دفاع از امنیت ملی است. این زندان نشان داد که آمریکا به نام مقابله با تروریسم، حقوق بشر و رفتار انسانی با بازداشت شدگان را به طور کامل زیر پا می گذارد.
از ابتدا، گوانتانامو ساختاری بود که هدف آن دور زدن نظارت قانونی داخلی و بین المللی بوده است. این زندان، یک محل بازداشت واقع در پایگاه نیروی دریایی آمریکا در خاک یک کشور خارجی، کنترل کامل دسترسی واشنگتن را فراهم کرده و در عین حال از هرگونه نظارت قانونی داخلی ناخوشایند جلوگیری میکند.
دولت بوش افراد بازداشت شده در این زندان را به عنوان «مبارزان غیرقانونی» نامید که واژه جدیدی به جای واژه متعارف و سنتی «زندانیان جنگی» بود. این تاکتیک در نامگذاری باعث شد تا آمریکا در نحوه رفتار با افراد بازداشت شده دست بازتری داشته باشد. از آنجایی که آمریکا یکی از ۱۹۶ کشوری است که کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو را در خصوص رفتار با زندانیان جنگی امضا و تصویب کرده، به همین دلیل باید استانداردهای حداقلی را درباره آنها رعایت کند. کشورهای عضو این معاهده باید به کمیته بینالمللی صلیب سرخ اجازه دسترسی به افراد تحت بازداشت را داده و مانع از خشونت و شکنجه علیه آنها شوند.
گلوبال تایمز در پایان مقاله خود نوشت: حقیقت باید گفته شود. عدالت باید رعایت شود. اشتباهات باید اصلاح شود. کسانی که مسئول حملات تروریستی هستند باید در برابر قانون پاسخگو باشند و اقداماتی را برای جبران آثار جنایت خود انجام دهند. همچنین کسانی که مردان و زنان، پسران و دختران بی گناه را به نام مقابله با تروریسم زندانی و شکنجه کرده و کشتهاند.