مشکل آی‌پد: چرا اپل اجازه نمی‌دهد تبلت‌ها به پتانسیل کامل خود برسند؟

این موضوع اصلی این مقاله خواهد بود. یعنی، تبلت ها قرار است چه باشند، آیا هدف آنها بازتعریف شده است و در نهایت آیا در سال 2023 معنا پیدا می کند؟ اکنون زمان ذکر این نکته است که هیچ یک از این سوالات پاسخ قطعی ندارند. با این وجود، هنوز هم می‌توان با آن‌ها از دیدگاه کسی برخورد کرد که برای بخش بهتری از یک دهه به دنبال موفقیت در شکل تبلت بوده است.

هدف از تبلت های مدرن

اول از همه، بیشتر مردم ممکن است هنوز هم به یاد بیاورند که تبلت‌های هدف بلندپروازانه زمانی که برای اولین بار شروع به جذب کردند داشتند. برای مدتی به نظر می‌رسید که این دستگاه‌ها در نهایت می‌توانند جایگزین لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌ها به‌عنوان تنها دستگاه‌های اختصاصی متمرکز بر بهره‌وری مصرف‌کنندگان به‌صورت روزانه شوند. نیازی به گفتن نیست که این چشم انداز تحقق نیافت و با جلوگیری از افزایش کمی محبوبیت در طول همه گیری COVID-19، محموله تبلت ها کم و بیش کاهش یافته است و انتظار می رود که بسیار کمتر از رایانه های شخصی سنتی باقی بماند.

علاوه بر این، در چند سال گذشته، تبلت هایی که بیشترین موفقیت تجاری را داشته اند، در وهله اول به دنبال تقلید از فانتزی 2 در 1 نیستند. با توجه به این موضوع، تصمیم گرفتم به این پدیده به عنوان “مشکل iPad” اشاره کنم اپل در حال حاضر پادشاه بلامنازع تبلت ها است. اساساً محبوب ترین تبلت های فعلی نه می توانند و نه به دنبال جایگزینی لپ تاپ شما هستند. هدف آنها این است که ابزاری پر زرق و برق باشند که در کنار رایانه از آن استفاده می کنید (یعنی وقتی تلفن خود را در دست ندارید).

جای تعجب نیست که شرکت کوپرتینویی با موفقیت کاربران را متقاعد کند که در زندگی خود به سه یا چند محصول اپل نیاز دارند. اما دقیقاً پیامدهای این استراتژی چیست؟

iPad: Stellar Hardware Meats Subpar Software

طی چند سال گذشته، خط تولید آی‌پد اپل در بخش سخت‌افزار پیشرفت زیادی داشته است، به‌ویژه وقتی صحبت از مدل‌های پیشرفته‌ی آی‌پد پرو می‌شود. استفاده از تراشه M1 به تبلت های شرکت کوپرتینویی برتری بی سابقه ای نسبت به رقبای خود – نه تنها نسبت به دستگاه های اندرویدی مانند Galaxy Tab S8 Ultra، اما همچنین نسبت به آنهایی که دارای ویندوز کامل هستند، مانند مایکروسافت سرفیس 9. لازم به ذکر است که حتی مدل های ارزان تر آی پد مانند آی‌پد ایر (2022) همچنان عملکرد برتر را نسبت به تبلت‌هایی در همان بازه قیمتی ارائه می‌دهد. از لحاظ سخت‌افزاری، آی‌پدهای اپل به همان اندازه خوب هستند، با یک استثنای قابل توجه که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. هر آی پد به جز آیپد پرو 12.9 اینچی با پنل LCD گیر کرده است. خوشبختانه، این موضوع باید در آینده قابل پیش‌بینی تغییر کند، زیرا اپل به انتقال خود به OLED ادامه می‌دهد.

این بدان معناست که آی‌پد باید زودتر به کمال تبلت نزدیک شود. که یکی از اصلی ترین مواردی است که توجه کاربران را به خود جلب می کند. وقتی با مزایای اکوسیستم اپل همراه شود، توضیح جذابیت بی‌نظیر آی‌پد چندان دشوار نیست. در واقع، جذابیت آنقدر قوی است که علیرغم یک نقص چشمگیر، یعنی iPadOS، مشتریان را مجذوب خود می کند.

تقریباً خنده دار است که فکر کنیم شرکتی که یک پردازنده کلاس دسکتاپ را در یک تبلت قرار داده است نیز مسئول اجرای دومی یک سیستم عامل است که اساساً یک نسخه ارتقا یافته از iOS است. از نظر سخت‌افزاری، آی‌پد ممکن است به لپ‌تاپ نزدیک‌تر باشد، اما در بخش نرم‌افزار شباهت تقریباً عجیبی به آیفون دارد.

این نه تنها به ماهیت iPadOS، بلکه به اتکای دومی به اپ استور نیز مربوط می شود. تقریبا هیچ اپلیکیشنی وجود ندارد که بتواند از قابلیت های تراشه M1/M2 به طور کامل استفاده کند. برای اضافه کردن توهین به آسیب، حتی برنامه هایی مانند Final Cut Pro با عملکرد بسیار محدود، بدون هیچ توجیه آشکاری عرضه می شوند. که مرا به اصل موضوع می رساند.

آیا واقعاً به آیفون ۱۱ اینچی + نیاز دارید؟

تکامل آی‌پد (و تبلت از مجموع فاکتور) به‌شدت تحت تأثیر شیوه‌ای که تلفن‌های هوشمند در دهه گذشته توسعه یافته‌اند، بوده است. یکی از دلایل اصلی این واقعیت این است که آنها، بر خلاف لپ تاپ ها و رایانه ها، روش ورودی اولیه صفحه نمایش لمسی را به اشتراک می گذارند. در نتیجه، سیستم‌عامل‌های تبلت و عملکرد آن‌ها بیشتر از Windows و MacOS بر پایه اندروید و iOS ساخته شده‌اند. صرف نظر از اینکه اپل چند ویژگی چندوظیفه ای پیشرفته را اجرا می کند، iPadOS هرگز از قابلیت های نرم افزاری برای استفاده کامل از سخت افزار استثنایی iPad برخوردار نخواهد بود، بدون اینکه تغییری اساسی ایجاد شود. متأسفانه، شرکت کوپرتینویی تمایلی به سازگاری iPadOS با سیستم عامل دسکتاپ ندارد (در ادامه در مورد آن توضیح خواهیم داد) و سعی می کند آن را به عنوان یک حد وسط بین MacOS و iOS قرار دهد.

کجا ما را ترک کرد؟ آی‌پد به یک محصول درجه سوم تبدیل می‌شود، محصولی که می‌تواند نه قابل حمل بودن آیفون و نه بهره‌وری مک‌بوک را ارائه دهد. در بهترین حالت، از آن به عنوان یک دستگاه اختصاصی مصرف رسانه استفاده می شود، در بدترین حالت – به عنوان یک اسباب بازی با شکوه برای دادن به کودک نوپا خود.

درست است، این ذاتا چیز بدی نیست. با این حال، چنین رویکردی به ناچار پتانسیل iPad را محدود می کند. بدتر از آن، تولیدکنندگان دیگر راه اپل را دنبال می‌کنند و دستگاه‌هایی تولید می‌کنند که می‌خواهند در برخی از حرفه‌ها موفق شوند و بر هیچ‌یک مسلط نباشند. با گسترش، تبلت ها نه تنها برای اکثر کاربران غیر ضروری هستند، بلکه یک عامل شکلی راکد هستند که در همه جبهه ها مورد حمله قرار می گیرند.

بین پرچمداران با ردپای بزرگ مانند Galaxy S23 Ultra، مانند نوت پد تاشو Galaxy Z Fold 4 و لپ‌تاپ‌هایی با نمایشگرهای لمسی مانند Lenovo Yoga 9i، واقعاً جای کمی برای گوشی‌های هوشمند پیشرفته با شکوه باقی مانده است.

آیا اپل مسیر خود را تغییر خواهد داد؟

پاراگراف آخر توضیح دیگری برای فروش کم تبلت ارائه می دهد… و اپل آن را می داند، زیرا iPad نیز از این قاعده مستثنی نیست. اساساً، این شرکت عمداً دستگاه خود را فلج می کند تا اجازه دهد مک بوک بدرخشد.

اینکه آیا یک آیپد واقعاً توانا یک تهدید واقعی برای مک بوک است یا خیر، خود یک سوال است. با این حال، با دادن قدرت خام بیشتر به iPad با تراشه نسل بعدی M3، پاسخ دادن آسان تر نخواهد شد؟

دلیل اصلی بررسی مجدد این معضل این واقعیت است که شایعات زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه انتظار می رود تعدادی ارتقاء مهم آیپد در سال 2024 انجام شود. این شامل نه تنها تراشه M3 و یک پنل OLED برای مدل های Pro است، بلکه ممکن است ترفندهای طراحی و راه اندازی یک غول پیکر آیپد 14 اینچی. با بزرگ‌تر شدن، قدرتمندتر شدن و حتی گران‌تر شدن آی‌پد، عملاً هیچ بهانه‌ای برای محدود کردن آن به محدودیت‌های فعلی iPadOS وجود ندارد. اگر آی‌پد همچنان با استراتژی تجاری اپل و نحوه درک این شرکت از نقش خود در سبد محصولاتش تعریف شود، من هدفی برای ارتقاء بیشتر نمی‌بینم.